دلنوشته ی وحدت با طعم تلخ فتنه ی سبز:
این روزها که هم ایام 9 ربیع و عید ولایت و عیدالزهراء است از سویی و انقلاب ملتهای عرب منطقه خصوصا در مصر از سوی دیگر سبب شد تا 2 نکته ی مهم را به اطلاع دوستان برسانم:
الف : امروزه با توجه به این انقلابهای اخیر و بیداری مسلمانان از سویی
ب : توجه به نبود رهبری معنوی و علمی و قوی که مستقل بوده و وابسته به غرب نباشد از سوی دیگر
ج : فتوای مقام معظم رهبری مبنی بر لزوم حفظ وحدت و حرمت اهانت به نمادهای اهل سنت، جلوه ی دیگری نموده و راه را بر پیروان راه حق بیش از پیش روشن می نماید.
توضیح:
با فقدان رهبری قوی برای ملتهای عرب این ملتها به تنها الگوی موفق حکومت مستقل اسلامی یعنی جمهوری اسلامی ایران و حزب الله شیعی روی آورده اند؛ اما در همین حال دو جریان می توانند در این زمینه خطر ساز و منحرف کننده باشند.
این دو جریان مربوط به دشمن دانا(خصوصا داخلی) و دوست نادان است:
جریان اول:
حزب سبزی که به اصطلاح در راهپیمایی حمایت از ملت مصر و تونس می خواهد شرکت کند ، کاملا مطلع است که اگر می خواست در حمایت آنها شرکت کند می توانست 22 بهمن همراه سایر مردم بیاید و آغازی باشد بر جریان اصلاح حرکت خود و آغاز همراهی با ملت. ولی به قول خاتمی این راهپیمایی 2 سر باخت است چرا که به قول او اگر حکومت هم به آنها مجوز بدهد با کدام جمعیت و نیرویی به خیابانها بیایند؟! ولی آنچه باعث این اقدام موسوی و کروبی می شود ، دستور گرفتن از غرب است . آن کسانی که از آنها پول گرفته اند. میتوان به جدیت گفت که این حرکت ایشان اگرچه در ظاهر به اسم ملت مصر صورت می گیرد اما در واقع به جهت دشمنی با آنها و برای انحراف این حرکت ملی اسلامی است. یعنی ایشان برای خارج کردن جمهوری اسلامی از مرکز الگو گیری جهان عرب و برنامه ی اتهام زنی به حکومت در صدد این هستند که این الگو را هم دچار مشکل بشمارند، و بگویند: «ای ملت مصر این ایرانی است که شما آنرا رهبر معنوی می شمرید ، بروید و به همان کشورهای غربی اقتدا کنید!!!» و لذا در صددند برای 25 بهمن هم یک نادانی را بیابند تا خود سوزی کند و کشور ما را مثل کشور بن علی نشان دهند.
جریان دوم :
خب از دشمن دشمنی سزد، ولی جریان دوم که مانع بزرگی برای این الگو گیری است ، اختلاف و جدایی ملتهای مسلمان به جهت مذهب می باشد.
اینکه مقام معظم رهبری تاکید دارند ، از اهانت به نمادهای اهل سنت جلوگیری شود مسلما وحدت مسلمین را خصوصا در این برهه ی حساس می بینند. آیا وحدتی که عامل تقویت همه ی مسلمانان و خصوصا تشیع به عنوان موتور محرکه و عامل پیروزی و عزت اسلام است ، جای حمایت و توجه ما را ندارد؟! آیا این وحدت زمینه ساز ظهور مهدوی نیست که ما به بهانه ی جشن و عید آنرا زیر پا گذاشته و خود به دست خود بهانه ی تفرقه را بدست دشمنی دهیم که سعی دارد ما را از ملتهای مسلمان جدا کند؟؟؟؟
و این رشته سر دراز دارد....
الف : امروزه با توجه به این انقلابهای اخیر و بیداری مسلمانان از سویی
ب : توجه به نبود رهبری معنوی و علمی و قوی که مستقل بوده و وابسته به غرب نباشد از سوی دیگر
ج : فتوای مقام معظم رهبری مبنی بر لزوم حفظ وحدت و حرمت اهانت به نمادهای اهل سنت، جلوه ی دیگری نموده و راه را بر پیروان راه حق بیش از پیش روشن می نماید.
توضیح:
با فقدان رهبری قوی برای ملتهای عرب این ملتها به تنها الگوی موفق حکومت مستقل اسلامی یعنی جمهوری اسلامی ایران و حزب الله شیعی روی آورده اند؛ اما در همین حال دو جریان می توانند در این زمینه خطر ساز و منحرف کننده باشند.
این دو جریان مربوط به دشمن دانا(خصوصا داخلی) و دوست نادان است:
جریان اول:
حزب سبزی که به اصطلاح در راهپیمایی حمایت از ملت مصر و تونس می خواهد شرکت کند ، کاملا مطلع است که اگر می خواست در حمایت آنها شرکت کند می توانست 22 بهمن همراه سایر مردم بیاید و آغازی باشد بر جریان اصلاح حرکت خود و آغاز همراهی با ملت. ولی به قول خاتمی این راهپیمایی 2 سر باخت است چرا که به قول او اگر حکومت هم به آنها مجوز بدهد با کدام جمعیت و نیرویی به خیابانها بیایند؟! ولی آنچه باعث این اقدام موسوی و کروبی می شود ، دستور گرفتن از غرب است . آن کسانی که از آنها پول گرفته اند. میتوان به جدیت گفت که این حرکت ایشان اگرچه در ظاهر به اسم ملت مصر صورت می گیرد اما در واقع به جهت دشمنی با آنها و برای انحراف این حرکت ملی اسلامی است. یعنی ایشان برای خارج کردن جمهوری اسلامی از مرکز الگو گیری جهان عرب و برنامه ی اتهام زنی به حکومت در صدد این هستند که این الگو را هم دچار مشکل بشمارند، و بگویند: «ای ملت مصر این ایرانی است که شما آنرا رهبر معنوی می شمرید ، بروید و به همان کشورهای غربی اقتدا کنید!!!» و لذا در صددند برای 25 بهمن هم یک نادانی را بیابند تا خود سوزی کند و کشور ما را مثل کشور بن علی نشان دهند.
جریان دوم :
خب از دشمن دشمنی سزد، ولی جریان دوم که مانع بزرگی برای این الگو گیری است ، اختلاف و جدایی ملتهای مسلمان به جهت مذهب می باشد.
اینکه مقام معظم رهبری تاکید دارند ، از اهانت به نمادهای اهل سنت جلوگیری شود مسلما وحدت مسلمین را خصوصا در این برهه ی حساس می بینند. آیا وحدتی که عامل تقویت همه ی مسلمانان و خصوصا تشیع به عنوان موتور محرکه و عامل پیروزی و عزت اسلام است ، جای حمایت و توجه ما را ندارد؟! آیا این وحدت زمینه ساز ظهور مهدوی نیست که ما به بهانه ی جشن و عید آنرا زیر پا گذاشته و خود به دست خود بهانه ی تفرقه را بدست دشمنی دهیم که سعی دارد ما را از ملتهای مسلمان جدا کند؟؟؟؟
و این رشته سر دراز دارد....
